Aktualizacja 1.17 – Co to jest wiosna?

W tej aktualizacji będę kontynuował rozważania na temat pór roku.

W poprzedniej aktualizacji (1.16) mówiłem o jesieni. Doszedłem do wniosku, że można ją skojarzyć ze zwrotem – „istnienie i sens”.

Zwrot „istnienie i sens” dodałem też do mandali charakterów. Zwrot ten umieściłem obok jesieni. W sumie zatem mamy, krótką definicję jesieni, która wygląda tak:

(jesień – istnienie i sens)

Definicja ta znajduje się w zestawie słów i zwrotów, który możemy znaleźć na dole mandali.

W poprzedniej aktualizacji wykonałem schemat, na którym znajduje się system starożytny i krótkie definicje Carla Gustava Junga dotyczące funkcji psychicznych, czyli myślenia, czucia, intuicji i doznania.

Aby łatwiej było można śledzić moje rozważania, przypomnę ten schemat. Proszę spojrzeć na rysunek poniżej.

Na powyższych schemacie zatem możemy zobaczyć:

• wewnątrz – schemat systemu starożytnego, (na którym między innymi są umieszczone cztery pory roku),
• a na zewnątrz – zaczerpnięte od Junga cztery funkcje psychiczne, czyli:
  - doznanie (Sensing – S),
  - myślenie (Thinking – T),
  - czucie (Feeling – F)
  - i intuicję (iNtuition – N).

Oznaczenia literowe funkcji, czyli , T, F i N, pochodzą z popularnego systemu MBTI® (Myers-Briggs Type Indicator), który powstał na bazie prac Junga. System MBTI® został opracowany przez Katherine Cook Briggs i jej córkę Isabel Briggs Myers.

Przy funkcjach psychicznych znajdują się następujące zwroty:

• Doznanie – stwierdza – że coś jest.
• Myślenie – mówi nam – co to coś oznacza?
• Czucie – mówi nam – ile to jest warte?
• Intuicja – przypuszcza i przeczuwa – pochodzenie i cel.

Powyższe krótkie definicje funkcji psychicznych w pewnym momencie natchnęły mnie na to, że za ich pomocą, można krótko zdefiniować pory roku. Tzn. zdefiniować ich symboliczne znaczenie.

Jak wyżej wspomniałem, w poprzedniej aktualizacji poszukiwałem krótkiej definicji dla jesieni. W tej aktualizacji zajmę się wiosną.

Wiosna na mandali charakterów znajduje się po drugiej stronie względem jesieni. Tzn. na górze mandali charakterów w następującym zestawie słów:

POWIETRZE
kompromis, INTUICJA, balans   
gniew
wiosna

Wiosna zatem znajduje się w tym samym miejscu, gdzie jest żywioł – POWIETRZE i funkcja psychiczna – INTUICJA.

Intuicja zaś na powyższym schemacie jest określona tak:

• Intuicja – przypuszcza i przeczuwa – pochodzenie i cel.

Inaczej można też powiedzieć, że,

• intuicja – mówi nam – skąd się coś bierze i dokąd zmierza.

Intuicja to bardzo ciekawy termin, gdyż z jednej strony ten termin jest prosty do zrozumienia, a z drugiej strony tak właściwie nie wiadomo, co oznacza?

Myślę, że symbol wiosny może nam tutaj dawać pewne wskazówki.

Wiosna jest używana np. w takich zwrotach jak:

• „Aby do wiosny” czy „byle do wiosny” - czyli powiedzenie mówiące o tym, że musimy przeczekać jakiś trudny okres, po którym będzie lepiej.
• „Wiosna życia” - czyli określenie mówiące o młodości człowieka.
• Wiosnę wykorzystuje się też do nazwania wydarzeń, które się pojawiają i rozwijają z dużą siłą, np. w określeniach: „Wiosna Ludów” (lata 1848...1849), „Arabska wiosna” (lata 2010...2012).
• itp.

Zwroty te wskazują na to, że wiosna to pora, na którą:

• się czeka,
• która nastąpi,
• pojawi się,
• która jest naszym celem,
• do której zmierzamy,
• itp.

Wiosna także to czas oznaczający młodość. Mamy tu do czynienia z czymś, co się pojawi czy narodzi i potem będzie przeżywać pierwszy okres swojego życia. W przypadku ludzi będzie to dzieciństwo i młodość. Potem zaś wiosna życia ludzkiego przemija i następuje przejście w dorosłe życie.

O wiośnie można więc powiedzieć, że jest silnie osadzona w czasie. Nadchodzi, trwa pewien czas i potem przemija. Co prawda inne pory roku też nadchodzą, trwają i przemijają, jednak w przypadku wiosny jest to dla wielu z nas najbardziej widoczne i najbardziej przez nas odczuwalne. W dużym stopniu jest tak za sprawą przyrody, która budzi się do życia i potem bujnie się rozwija.

O wiośnie można zatem powiedzieć, że pojawia się i dalej gdzieś zmierza. Przykładowo, wiosną stojąc przed jabłoni, możemy zauważyć, że pojawiły się na niej pąki, z których potem powstaną kwiaty. Dalej z kwiatów powstaną owoce, które będą zmierzać do dojrzałości.

Myślę, że w tym momencie powstała nam analogia, pomiędzy wiosną, a wyżej przytoczoną krótką definicję Junga dotyczącą intuicji. Tzn. intuicja – przypuszcza i przeczuwa – pochodzenie i cel. Albo intuicja – mówi nam – skądś się coś bierze i dokąd zmierza.

Dlaczego tak myślę?

Wyobraźmy sobie sytuację, że stoimy przed jakimś drzewem w momencie, kiedy są pąki i kwiaty. Wówczas możemy zobaczyć, że pąki czy kwiaty pochodzą od drzewa i zmierzają do stania się owocami. Owoce zaś będą dążyć do swojej dojrzałości.

Jeśli nie wiemy, jakie to jest drzewo, wywczas możemy – przypuszczać i przeczuwać:
– Od jakiego drzewa pochodzą pąki i kwiaty, które widzimy?
– I jakie owoce powstaną z pąków i kwiatów, które widzimy, czyli do jakiego celu one zmierzają?

W tej sytuacji nasza intuicja, czyli nasze przypuszczanie i przeczuwanie, musi odkryć pochodzenie i cel kwiatów czy pąków z danego drzewa.

Myślę, że dzięki Jungowi, możemy teraz utworzyć krótką definicję wiosny, którą będzie można umieścić na mandali charakterów. Tzn.:

wiosna – pochodzenie i cel

Myślę, że warto tu wprowadzić jeszcze jedną zmianę. Tzn. zamiast słowa „pochodzenie”, myślę, że lepiej będzie użyć słowa „źródło”.

Dlaczego?

Jednym z założeń, jakie przyjąłem podczas tworzenia mandali charakterów, jest to, aby umieszczać na niej pojęcia i zwroty jak najbardziej wieloznaczne. Dzięki temu jest większe pole do różnych skojarzeń i analogi, które pomagają odkrywać tajemnice poszczególnych typów charakterów.

Słowo „źródło” jest bardziej szerokie znaczeniowo i jest bardziej symboliczne niż słowo „pochodzenie”. Dlatego myślę, że „źródło” lepiej się będzie nadawać. W takim razie zmodyfikuję powyższą definicję wiosny. I teraz definicja ta będzie wyglądać następująco:

wiosna – źródło i cel

Słowa „źródło” i „cel” są wieloznaczne zarówno znaczeniowe, jak i symbolicznie. W sumie mają one nas naprowadzać na to, czym jest intuicja.

Przyjrzyjmy się zatem „źródłu” i „celowi”. Zacznę w może od „źródła”.

„Źródło” może mieć następujące znaczenia:

• Źródło, jako źródło czegoś np.:
  - miejsce skąd wypływa podziemna woda na powierzchnię ziemi (źródło rzeki),
  - miejsce skąd wypływa ciepło, światło, prąd itp. (np. urządzenie, które wydziela ciepło, światło, prąd itp),
  - punkt, w którym się coś zaczyna, z którego pochodzi (np. źródło plotek, problemu, sukcesu, nadziei itp.),
  - jedzenie dzięki, któremu zawdzięczamy odpowiednie składniki odżywcze i mikroelementy (np. źródło witamin, białka, magnezu, itd.),
  - materiały, książki, publikacje, artykuły, dane itp., które są zasobem wiedzy w jakiejś dziedzinie, czy też są podstawą do prowadzenia jakichś badań, studiów i analiz,
• Źródło, jako początkowe działania
  np.: debiut, inauguracja, narodziny, otwarcie, start, początek itp.
• Źródło, jako przyczyna
  np. bodziec, czynnik, impuls, motor, motyw, natchnienie, siła napędowa itp.
• Źródło, jako pobudzenie do działania czy motyw działania
  np.: aktywizacja, bodziec, impuls, inicjatywa, mobilizacja, stymulacja, wena itp.
• Źródło, jako pochodzenie
  np.: korzenie, przynależność, rodowód itp.
• Źródło, jako siedlisko czy siedziba:
  np. centrum, gniazdo, lęgowisko, ośrodek, serce, skupisko itp.
• itd.

Tak zatem wyglądałby przykłady tego, jak mogą wyglądać różna źródła. Różne źródła, które mogą być źródłami intuicji.

Intuicja jednak, z jednej strony potrzebuje jakiegoś źródła lub źródeł, a z drugiej strony zmierza do jakiegoś celu lub celów.

Spójrzmy zatem na drugi element intuicji, czyli cel. W tym celu dalej posłużę się symbolem wiosny, która na mandali charakterów znajduje się w tym samym miejscu co intuicja.

Wiosna może być zarówno celem, do którego się zmierza, jak i momentem, od którego się coś zaczyna i potem dalej zmierza do celu. Tzn. wiosna może być celem na dwa sposoby. Może być ona celem sama w sobie. Np. wtedy, jak się na nią czeka, kiedy trzeba przetrwać zimę, żeby do wiosny dotrzeć. Wiosna może też być punktem, gdzie się coś zaczyna i potem dalej zmierza co celu. Np. na drzewach, pojawiają się pąki, z których powstaną kwiaty, a potem owoce, które będą dążyć do celu, czyli do dojrzałości.

Jednym z bardzo ciekawych znaczeń „celu” jest „przeznaczenie”. Myślę, że warto się przyjrzeć „przeznaczeniu”, gdyż wnosi ono bardzo ciekawe spojrzenie dotyczące „celu”.

Aby to przedstawić, posłużę się kolejny raz przykładem drzewa jabłoni. Tzn. drzewo jabłoni ma swoje określone przeznaczenie, czyli rodzenie jabłek.

Tego rodzaju przeznaczenia w zasadzie nie można zmienić. Ponieważ:
- Drzewo jabłoni nie może zmienić swojego przeznaczenia. Zamiast jabłek nie zacznie rodzić np. śliwek.
- Drzewo jabłoni tez można ściąć i przeznaczyć na zrobienie z niej desek. Tego przeznaczenia również nie można zmienić. Nie możemy z drewna jabłoni, zamiast desek zrobić np. płatów blachy.

W przypadku ludzi, co prawda jest możliwie życie wbrew swojemu przeznaczeniu. Tzn. wbrew swojemu potencjałowi, jaki w nich tkwi. Np. wbrew swoim talentom, zdolnościom, zamiłowaniom, zainteresowaniom itp. Jednak takie życie jest często nieszczęśliwe. Osoba, która postępuje wbrew swojemu przeznaczeniu, nie wykorzystuje tkwiącego w niej potencjału. A potencjał ten mogłaby wykorzystywać dla siebie i innych.

Oprócz tego myślę, że w powyższych rozważaniach jest jeszcze jeden ważny element, który jest ukryty np. w zwrocie „wiosna życia”. Tzn. mam na myśli to, że jeśli mamy do czynienia z jakąś istotą, to jej cel wiąże się często z przeznaczeniem.

Cel kojarzy się takimi zwrotami jak np.: obiekt czy miejsce, do którego się zmierza; intencja; postanowienie; zamiar; zamierzenie; zamysł; to, co się chce osiągnąć; obiekt, punkt, do którego się strzela; branie kogoś, czegoś na cel; itp.

Cel w kontekście przeznaczenia zaś kojarzy się z takimi zwrotami jak: fatum; los; dola; funkcja; rola; użycie; wykorzystanie; zastosowanie; koło fortuny; bycie kowalem swojego losu; konieczność; powinność; powołanie; posłannictwo; itp.

Cel i przeznaczenie są więc ze sobą bardzo powiązane.

Przykładowo, jeśli spojrzymy na wspomniane wcześniej drzewo jabłoni, to jego celem i przeznaczeniem jest rodzenie jabłek, dawanie cienia, produkowanie tlenu, dawanie schronienia ptakom i owadom itd.

Jeśli chodzi o ludzi, to cel i przeznaczenie ich działalności czy postępowania, również często się ze sobą zbiegają.

Myślę, że cel dla ludzi wiąże się w dużym stopniu z ich: zamiarami, intencjami, postanowieniami, marzeniami, planami itp.

Z kolei cel jako przeznaczenie u ludzi jest powiązany z ich: powinnościami, koniecznościami, powołaniami, talentami, zdolnościami, możliwościami, potencjałem itp.

Wracając do naszej definicji wiosny, czyli

wiosna – źródło i cel

to definicja ta będzie głównie dotyczyć typy charakteru Powietrze w jego stanie świadomości.

Typ ten ma naturalne zdolności w odkrywaniu „źródła i celu” w ludziach, rzeczach, przedmiotach, miejscach itd. Typ ten w dużym stopniu stara się też kierować w życiu odkrywanymi przez siebie źródłami i celami.

Podsumowując zatem powyższe rozważania, źródło i cel mogą nas naprowadzać na symbol, jakim jest pora roku – wiosna. W takim razie myślę, że cel i przeznaczenie wraz z wiosną można umieścić na mandali charakterów. Zestaw słów więc, jaki znajduje się w tym rejonie mandali charakterów, będzie teraz wyglądać następująco:

POWIETRZE
kompromis, INTUICJA, balans   
gniew
(wiosna – źródło i cel)

Można teraz zobaczyć, że zamiast słowa „wiosna” pojawił się zwrot – (wiosna – źródło i cel). Zwrot ten został ujęty przeze mnie w nawias, żeby podkreślić związek pomiędzy porą roku – wiosna i zwrotem – źródło i cel.

Powyższa zmiana naniesiona na mandalę charakterów przedstawia się następująco.

Bibliografia