Aktualizacja 1.32. – nadzieja i zaufanie.

W tej aktualizacji postanowiłem dodać dwa pojęcia do Mandali Charakterów. Tymi pojęciami są:
— „nadzieja”
— i „zaufanie”.

„Nadzieję” postanowiłem dodać do zestawu pojęć i zwrotów, które znajdują się w dolnym prawym rogu mandali charakterów. Teraz ten zestaw wygląda następująco:

nacisk, presja, magia, sceptycyzm, alchemia, wpływ

Słowo „nadzieja” postanowiłem wpleść do tego zestawu w następujący sposób:

nacisk, presja, magia, sceptycyzm, nadzieja, alchemia, wpływ

W powyższym zestawie możemy też zauważyć, że przekreśliłem słowo „nacisk”. Jest tak dlatego, że postanowiłem to słowo usunąć z tego zestawu. Słowo „nacisk” jest podobne znaczeniowo do znajdującego się obok słowa „presja”. A zatem myślę, że samo słowo „presja” powinno wystarczyć.

Z kolei, jeśli chodzi o drugi termin, czyli „zaufanie”, to będzie on dotyczył zestawu słów znajdującego się w górnym lewym rogu mandali. Ten zestaw wygląda następująco:

uwaga, nastawienie, wiara, skupienie, przekonanie

Słowo „zaufanie” chce wpleść do tego zestawu w następujący sposób.

uwaga, nastawienie, zaufanie, wiara, skupienie, przekonanie

Po dodaniu „nadziei” i „zaufania” ogólny schemat mandali charakterów będzie wyglądać następująco.

Dlaczego postanowiłem dodać terminy „nadzieja” i „zaufanie”?

Poniżej to wyjaśniam. Zacznę od „nadziei”.

NADZIEJA

Na początek przypomnę, że „nadzieję” chcę umieścić w następującym zestawie pojęć.

presja, magia, sceptycyzm, nadzieja, alchemia, wpływ

Do użycia słowa „nadzieja” w tym zestawie pojęć, naprowadził mnie kiedyś popularny angielski zwrot „hoping for a miracle”, czyli – mieć nadzieję na cud.

Konkretnie zaciekawiło mnie zestawienie ze sobą słów „nadzieja” i „cud”. Uświadamia mi to, że jest psychologiczny związek pomiędzy tymi dwoma pojęciami. W powyższym zestawie nie ma co prawda słowa „cud”, jednak „cud” skojarzył mi się ze słowem „magia”, który w powyższym zestawie się znajduje. Myślę więc, że możemy powiedzieć, że mamy tu związek słów: „magia” i „nadzieja”.

Oprócz tego, „nadzieja”, może dotyczyć też innych pojęć znajdujących się w powyższym zestawie. Tzn. pojęć „presja”, „alchemia”, „wpływ”. Pojęcia te mają związek z nadzieją, ponieważ możemy np. powiedzieć, że kiedy wywieramy jakąś „presję”, czy chcemy na kogoś lub na coś „wpłynąć”, to jednocześnie mamy „nadzieję”, że nasza „presja” czy „wpływ” przyniosą oczekiwany przez nas skutek. Mamy nadzieję, że w jakiś magiczny, czy alchemiczny sposób, nasze sprawy potoczą się w kierunku, w jakim byśmy sobie tego życzyli.

Nadzieja jest w pewnym sensie magiczna, dlatego że często trudno nam uzasadnić, dlaczego mamy nadzieję? Możemy mieć bowiem na coś nadzieję, wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi.

Po prostu czujemy i wiemy, że możemy, że powinniśmy, czy musimy mieć na coś nadzieję. Czujemy, że nasza nadzieja sama w sobie jest siłą, która może wywierać wpływ i presję.

To, że nadzieja jest siłą, potwierdza np. zwrot „nadzieja umiera ostatnia”. A zatem kiedy tracimy nadzieję, przestajemy wkładać nasze wysiłki w coś, na co mieliśmy nadzieję.

W pewnym sensie można powiedzieć, że wycofujemy się z jakiegoś działania, dopiero wtedy, kiedy przestajemy pokładać nadzieję w tym działaniu. Z kolei, kiedy z czymś lub z kimś walczymy, tak faktycznie przegrywamy z czymś, czy z kimś w momencie, kiedy tracimy nadzieję na naszą wygraną czy nasze zwycięstwo.

Co prawda w życiu zdarza się, że nasze działania zaczynają przynosić efekty, dopiero jakiś czas po tym, jak straciliśmy nadzieję. Jednak faktem jest to, że dzięki nadziei, możemy poświęcić naszym działaniom znacznie więcej czasu i włożyć więcej energii, niż jeślibyśmy działali bez nadziei. Dzięki temu oczekiwany przez nas efekt naszych działań jest bardziej prawdopodobny. I jest tak niezależnie od tego, czy efekty pojawiają się przed momentem, czy po momencie, w którym utraciliśmy nadzieję.

W sumie więc tylko dzięki temu, że mamy nadzieję, wkładamy w to, co robimy, znacznie więcej energii. Dzięki nadziei również jesteśmy w stanie w jakimś działaniu wytrwać znacznie dłużej niż bez nadziei.

Nadzieja też przydaje się w czasach kiedy sytuacja wygląda na beznadziejną. Wtedy często faktycznie liczymy na jakiś cud, na magię, czy na jakieś inne tajemnicze siły, które mogą poprawić naszą sytuację.

Tu mi przychodzi do głowy pewien czas z mojego życia. Mam tu na myśli ostatnie 10 lat, kiedy Polska była komunistyczna, czyli lata osiemdziesiąte XX wieku. Wówczas w Polsce, jak i w wielu krajach bloku komunistycznego, był ciężki kryzys gospodarczy. Oprócz kryzysu gospodarczego przeciętni ludzie nie mieli właściwie innej alternatywy. Polska była wówczas za tzw. żelazną kurtyną. Przeciętny Polak nie mógł wyjechać za granicę, żeby poprawić swój los. W sytuacji więc kiedy trzeba było tkwić w trudnej sytuacji i nie można było się z niej wyrwać, pozostawało liczenie na cud, i nadzieja, że ten cud w końcu nadejdzie.

Popularność więc wtedy zyskiwały różne magiczne teorie i praktyki, które miały zmieniać naszą sytuację na lepsze, np.:

• Różne techniki medytacyjne, które miały przyciągać zdrowie i powodzenie.
• Różne metody samouzdrawiania się.
• Bioenergoterapia.
  Na sesje różnych uzdrawiaczy w Polsce wówczas ciągnęły tłumy. Przyjeżdżali wtedy do nas uzdrawiacze z całego świata. Cieszyli się oni wtedy w Polsce wielką popularnością. Między innymi słynni byli wtedy np. filipińscy uzdrawiacze.
• Hipnoza.
  Wtedy nawet w publicznej telewizji były transmitowane sesje terapeutyczne słynnego wówczas hipnotyzera Anatolija Kaszpirowskiego.
• Różdżkarstwo, radiestezja.
  Usługi różdżkarskie były wtedy bardzo popularne. Specjaliści w tej dziedzinie pomagali, znaleźć tzw. żyły wodne, czy po prostu wody gruntowe (konkretnie piaski wodonośne, czy warstwa wodonośna). Dzięki temu można znaleźć dobre miejsce na wykopanie studni. Różdżkarze byli wstanie wykryć wody gruntowe do kilku metrów pod ziemią. (Obecnie za pomocą odpowiednich przyrządów pomiarowych mierzących opór elektryczny gruntu można znaleźć wody gruntowe znajdujące się kilkanaście metrów pod ziemią).
  Żyły wodne mogły też mieć niekorzystny wpływ na ludzi i dlatego różdżkarze pomagali wyznaczać dobre miejsce do budowania domu, najlepsze miejsca do spania, wypoczynku i pracy. Oprócz tego, różdżkarstwo można było wykorzystać do znajdowania chorych narządów w ciele; oczyszczano aurę człowieka; usuwano z przedmiotów negatywne promieniowanie i ładowano te przedmioty pozytywną energią; rozpoznawano płeć dziecka podczas ciąży; wykrywano czy ktoś ma do nas sympatię, czy antypatię; dobierano odpowiednią dietę; i wiele, wiele innych. W tym czasie byłem pod dużym wrażeniem różdżkarzy. Również kupiłem sobie wahadełko i próbowałem je wykorzystywać w życiu.
• Uzdrawianie kształtami i symbolami.
  Można było kupić różne uzdrawiające kształty, które były np. nadrukowane na kawałku tkaniny, które można było włożyć pod prześcieradło, żeby być leczonym czy regenerowanym podczas snu.
• Handel uzdrawiającymi amuletami i talizmanami.
• Prasa i książki.
  Dobrze się wtedy sprzedawały gazety i książki na różne magiczne tematy.
• Akupunktura i refleksoterapia.
  Refleksoterapia stóp to jedyna alternatywna metoda, jaką regularnie stosuję w moich życiu. Nie wiem, jak bardzo mi pomaga, ale po prostu lubię to robić, bo jest to łatwe w użyciu. Pod moim biurkiem mam kilka przyrządów do masowania stóp i np. teraz podczas pisania mogę jednocześnie masować stopy.
• Psychotronika.
• Feng shui.
• Astrologia.
• I Ching.
• Afirmacje.
• Leczenie dźwiękiem, muzykoterapia.
• Uzdrawianie kolorami.
• Tarot.
• i wiele, wiele innych

Poza tym w tym czasie kiedy byłem młody, popularne stały się też Polsce:

• enneagram,
• teorie Junga
• psychoanaliza i różnego rodzaju metody psychoterapeutyczne,
• medytacje,
• joga,
• filozofie wschodu i ścieżki rozwoju duchowego, jak buddyzm,
• analiza snów,
• itd.

Krótko mówiąc, Polska w latach 80-tych chłonęła jak gąbka, różne alternatywne i magiczne metody ze wschodu i z zachodu.

Sam też uczestniczyłem np.:

• w sesjach rebirthingu,
• byłem na turnusie, gdzie przerabiałem różne techniki rozwoju duchowego, dzięki którym mogłem między innymi chodzić po ogniu, co dla mnie było główną atrakcją.
• byłem na targach medycyny alternatywnej,
• kupowałem różne amulety, które miały mi przynieść powodzenie,
• kupowałem płyty, gdzie była nagrana muzyka i afirmacje mające przynieść zdrowie i sukces.
• czytałem książki magiczne jak np. Magia Kahunów, książki Leonarda Orr-a, Louis Hay, Osho, i innych,
• czytałem książki dotyczące medytacji i praktyk buddyjskich jak np. książki Thich Nath Hanh,
• bardzo mnie fascynowali dwaj polscy profesorowie:
  — Włodzimierz Sedlak — ksiądz i biolog, m.in. twórca polskiej szkoły bioelektroniki, elektromagnetycznej teorii życia oraz pojęcia wszechpróżni.
  — Julian Aleksandrowicz — lekarz internista, profesor medycyny, humanista, społeczni, promotor krwiodawstwa, pionier polskiej myśli ekologicznej. Szczególnie zafascynowała mnie książka profesora pt.: „Sumienie ekologiczne”, wydana w 1988. Profesor Aleksandrowicz postulował, że należy kształtować sumienie ekologiczne. Ta idea była naprawdę pionierska, gdyż sumienie ekologiczne, ciągle z trudem przebija się do naszej społecznej świadomości. Myślę, że byłoby warto spopularyzować termin „sumienie ekologiczne”.
• zapisywałem i analizowałem sny,
• itd.

Osobiście miałem też to szczęście, że podobne zainteresowania do moich miała moja żona. Mogliśmy się więc wzajemnie inspirować i dzielić naszymi przemyśleniami. Również moja mama pod wpływem książek i czasopism, które kupowałem ja i moja żona, bardzo zainteresowała się magicznymi i alternatywnymi tematami.

Podsumowując w komunizmie i w czasach długiego kryzysu ekonomicznego w Polsce lat 80-tych
— mieliśmy nadzieję na to, że nasze magiczne czy alternatywne działania poprawią naszą sytuację,
— i mieliśmy nadzieję, że zdarzy się jakiś cud, w tym sensie, że może zmieni się sytuacja naszego kraju i kryzys się w jakiś sposób skończy.

„Nadzieja” jest więc powiązana z pojęciami cud, magia, alternatywa itd.

Powyżej powiedziałem o moich doświadczeniach z utrzymywaniem nadziei w czasach, które były dla mnie bardzo ciężkie. Jednak jak wiemy, ludzie potrafią utrzymywać nadzieję również w dużo cięższych czasach. Np. w Polsce podczas II Wojny Światowej. Były to czasy, które często nie dawały kompletnie żadnej nadziei. Nazistowska armia niemiecka, która w bezwzględny i okrutny sposób okupowała Polskę, wydawała się wielka i niezwyciężona. Mimo to jednak spora część ludzi starała się wtedy chwytać jakiekolwiek nadziei, że wojna się kiedyś skończy. I walczyli oni o przetrwanie i o wolność nawet w obliczu możliwości utraty życia każdego kolejnego dnia wojny. Walczyli też o przyszłość i starali się do niej jakoś przygotować. Dlatego też prowadzili podziemne szkoły i uniwersytety. Mieli nadzieję, że kiedy się wojna skończy, będą mogli spokojnie żyć i pracować i będą mogli realizować swoje plany i marzenia.

Nadzieja jest więc potężną siłą.

Teraz chciałbym jeszcze wrócić do zestawu pojęć, do którego dołączyłem „nadzieję”.

presja, magia, sceptycyzm, nadzieja, alchemia, wpływ

W tym zestawie możemy zobaczyć słowo „sceptycyzm”. Sceptycyzm na pierwszy rzut oka wiąże się z wątpliwościami. A zatem możemy tu zadać pytanie, dlaczego „sceptycyzm” wiąże się z „nadzieją”?

Jest to faktycznie ciekawe.

Sceptycyzm w tym miejscu mandali charakterów, głównie znalazł się dlatego, że stanowi on przeciwwagę dla znajdującego się po drugiej stronie mandali pojęcia, jakim jest „wiara”. A zatem „sceptycyzm” powinien do tego miejsca mandali pasować.

Faktycznie może wydawać się to dziwne, ponieważ o osobach sceptycznych możemy pomyśleć, że raczej nie mają one zbyt wiele nadziei. Jednak jeśli się bardziej nad tym zastanowić, to można dojść do wniosku, że istnieje bardzo ciekawa zależność pomiędzy nadzieją a sceptycyzmem. Tzn., żeby wiedzieć, w czym warto pokładać nadzieję, warto być sceptycznym. Dzięki sceptycyzmowi bowiem nie będziemy pokładać nadziei w czymś, co może się nie spełnić.

Z tego wynika więc, że sceptycyzm nie podważa i nie zmniejsza naszych nadziei, a wręcz przeciwnie może nasze nadzieje porządkować i wzmacniać.

Odnośnie do powyższego zestawu słów, czyli zestawu:

presja, magia, sceptycyzm, nadzieja, alchemia, wpływ

to chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na słowo „presja”. Tzn. chciałbym powiedzieć, dlaczego to słowo wiąże się z „magią”, które znajduje się obok niego?

Dzięki „magii” możemy zrobić na innych duże „wrażenie”. Kiedyś mówiło się też, że można zrobić dużą „impresję”. Jeszcze 100 lat temu w Polsce słowo „impresja” było używane. Oznaczało ono:

Słowo „impresja” jest bardziej wieloznaczne niż słowo „wrażenie”. „Impresja” więc bardziej by mi pasowała do opisania słowa „magia”, niż słowo, którego już użyłem, czyli „presja”.

Jest tak dlatego, że ludzie, którzy starają się używać magii w stosunkach międzyludzkich, starają się wywierać na innych „impresję”. W pewnym sensie robią oni to jak jacyś magicy czy iluzjoniści, którzy dzięki temu, co robią i co mówią, starają się wywrzeć na innych silną „impresję”.

Obecnie używamy słowa, które pochodzi od „impresji”, czyli „impresjonizm”. Impresjonizm to kierunek w sztuce, który miał właśnie za zadanie wywierać na ludzi dużą „impresję”. Innymi słowy, impresjonizm niejako w sposób magiczny wywiera na innych silną „impresję”.

Słowo „impresja” jest używane np. w języku hiszpańskim, francuskim i angielskim. Np. w języku angielskim to „impression”.

Niestety, jak wspomniałem wyżej, w języku polskim słowo „impresja” już nie jest używane. W takim razie na mandali umieściłem obecnie używanego słowa „presja”, które oznacza:

ZAUFANIE

Jak wspomniałem na początku tej aktualizacji, słowo „zaufanie” dodałem do zestawu słów, który znajduje się górnym lewym rogu mandali charakterów. Oto ten zestaw:

uwaga, nastawienie, zaufanie, wiara, skupienie, przekonanie

Jak możemy zobaczyć, „zaufanie” umieściłem obok pojęcia, jakim jest „wiara”. Postanowiłem tak zrobić, ponieważ „wiara” w naszym życiu często łączy się z „zaufaniem”.

Pojęcie, jakim jest „zaufanie”, jest często wykorzystywane w religii. Np.:

• ufamy naszemu Panu i godzimy się z losem, jaki dla nas wyznaczył;
• pokładamy ufność w woli boga;
• ufamy bożym planom;
• mamy słynny obraz z napisem „Jezu ufam tobie”, o czym możemy przeczytać np. tutaj https://en.wikipedia.org/wiki/Divine_Mercy_image
• itp.

Jeśli chodzi o typowe życie, to „zaufanie” może się w nim przejawiać np. tak:

• mamy zaufanie do własnych lub czyichś możliwości;
• ufamy swoim lub czyimś umiejętnościom, doświadczeniom, zdolnościom, talentom;
• ufamy swoim sprawdzonym partnerom i współpracownikom oraz dajemy kredyt zaufania nowym partnerom i współpracownikom;
• ufamy lub dajemy kredyt zaufania różnym firmom i instytucjom;
• ufamy lub dajemy kredyt zaufania różnym specjalistom, zajmującymi się usługami, których korzystamy;
• ufamy, że produkty, które kupujemy w sklepie, są dobrej jakości;
• itp.

Zaufanie więc jest bardzo powiązane z wiarą. Przykładowo:

• Jeśli komuś ufamy, to łatwiej nam jest uwierzyć, że to, co ten ktoś dla nas robi, jest dla nas korzystne.
• Jeśli komuś ufamy, łatwiej jest nam uwierzyć, w to, co ten ktoś mówi.
• Jeśli ufamy własnym talentom, możliwościom i umiejętnościom wówczas łatwiej jest nam uwierzyć w to, że mamy szansę na sukces.
• Jeśli komuś ufamy, łatwiej jest nam być wobec niego wiernym czy lojalnym.
• itd.

Bibliografia: